Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2017

Lou Andreas-Salomé, Σεξουαλικότητα και ερωτισμός, Η γυναίκα

--- "Στην πραγματικότητα, αυτή η αρχετυπική σύλληψη της Παρθένου φαίνεται πλησιέστερη στο σημερινό πρότυπο της πόρνης: στο δόσιμο του εαυτού της χωρίς δυνατότητα επιλογής, ούτε ηδονής, με άλλα λόγια στο δόσιμο του εαυτού της με σκοπούς ολότελα ξένους προς τον ερωτισμό. Ο τύπος της πόρνης και ο τύπος της Μαντόνας μοιάζουν σε αυτό το σημείο περίπου όσο η καρικατούρα και το ζωντανό μοντέλο της, ή τέμνονται στα άκρα τους. Αλλά εκείνο που τις καθιστά και τις δύο δυνατές, είναι η ίδια αρχή που δίνει στη γυναίκα προορισμό ζώου- φορέα ζωής, μητρικού ζώου: το σώμα της, όσο κυοφορεί, είναι ναός του Θεού ή θέατρο και παζάρι της σεξουαλικότητας, και γίνεται η ενσαρκωμένη έκφραση, σύμβολο της παθητικότητας που κάνει τη γυναίκα εξίσου ικανή να εξευτελίσει τη σεξουαλική πράξη ή να τη μετουσιώσει." Lou Andreas-Salomé, Σεξουαλικότητα και ερωτισμός ---

Lou Andreas-Salomé, Σεξουαλικότητα και ερωτισμός, Ενωμένοι για μια ζωή

--- […] Πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ότι η ερωτική μέθη και ή ένωση που επιτελείται για μια ολόκληρη ζωή δεν παραμένουν ταυτόσημες η μία με την άλλη, και ότι υπάρχει αλήθεια στη γνωστή ρήση ότι η μία σταματά λίγο πολύ εκεί όπου αρχίζει η άλλη- μια αποτυχία υποδηλούμενη από δύο εντελώς διαφορετικές μεθόδους της εμπειρίας του έρωτα. […] Ένας δεσμός που συνάπτεται για μια ολόκληρη ζωή έχει ως τίμημα την εξάλειψη μιας προηγούμενης ερωτικής φόρτισης, την επικράτηση μιας μεταγενέστερης θέλησης προορισμένης να διαρκέσει, διότι αισθάνεται αρκετά πλούσιος ώστε να αποδεχθεί τέτοιες θυσίες: δεδομένου ότι αυτό που θέλει να ζήσει μέσα σε τούτη τη σχέση μέχρι τέλους είναι μια ζωή που απαιτεί την ίδια προστασία και τον ίδιο σεβασμό, την ίδια φροντίδα, την ίδια αυτοθυσία με το παιδί που γεννιέται από τη σαρκική ένωση. […] Εκεί όπου η αγάπη, με την ερωτική έννοια της λέξης, υπήρξε το πιο καθοριστικό στοιχείο στη διαμόρφωση μιας ένωσης για ολόκληρη τη ζωή, μαθαίνει για πρώτη φορά να συμπεριφ

Το χαμόγελο [Ημερολόγιο]

--- Πέμπτη, 27.07.2017- 20:50 Είχα ομολογουμένως αρκετούς λόγους για να χαμογελώ επιστρέφοντας σήμερα το μεσημέρι στο σπίτι με το λεωφορείο, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από κάποιον άγνωστο κύριο περί τα εβδομήντα πέντε, ο οποίος νωρίτερα με είχε στριμώξει κάπως στην προσπάθειά του να περάσει και να ακουμπήσει τις σακούλες με τα ζαρζαβατικά που κρατούσε και στα δυο του χέρια σε μια κοντινή σε μένα θέση από εκείνες τις «ημίδιπλες» που προορίζονται για τους ηλικιωμένους όπου καθόταν μια κυρία. Έσπευσε μάλιστα να «απολογηθεί» για την ενόχληση που προκάλεσε στην κυρία και σε μένα μεταχειριζόμενος, χαριτωμένα θα έλεγα, τη γνωστή ατάκα του Βουτσά «ήταν να μην τρουπώσω εγώ» προκαλώντας τα χαμόγελα τα δικά μας. Μια στάση αργότερα, λοιπόν, αντιλήφθηκα να λέει: «Ό, τι και να σας κάνει να χαμογελάτε, να ξέρετε ότι το χαμόγελό σας είναι πολύ γλυκό». «Συγγνώμη;» ήταν η δική μου απάντηση μια και η παρατήρησή του μόλις με είχε επαναφέρει στην πραγματικότητα από την ονειροπόλησή μου. Ε