--- Δροσερό το αεράκι. Η ψυχή μου ανέμισε. Άνθρωποι πήγαιναν. Δεν ήσουν εκεί. Τα φύλλα θρόιζαν. Δεν άκουγε η νύχτα. Τα χείλη δεν έτρεμαν. Τα λόγια σκόρπισαν. Πολύχρωμα φώτα ζωγράφιζαν όνειρα. Μια ξεφτισμένη αγκαλιά και γερασμένα χαμόγελα οι πόθοι μας πλάνεψαν. Μια καληνύχτα- αυτόχειρας ξεβράστηκε το ξημέρωμα. (Α.Τ.) ---