Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οπτή γη [Ποίηση]


---
Τον λιποτάκτη έρωτα,
την ανυπόφερτη θλίψη,
τον γόητα θάνατο,
την ανυπόταχτη ζωή,
την πικρή μου αλήθεια,
την αγωνία του κόσμου,
σε γη οπτή έπλασα όνειρα
κι αποκοιμήθηκα
με την βαλίτσα αγκαλιά
λίγο πριν το φευγιό μου.

(Α.Τ.)
---

Σχόλια

  1. Xρόνια πολλά για τη γιορτή σου, Αναστασία :)

    Movin' Out

    Εύχομαι να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σταύρο, ευχαριστώ πολύ, αν και γιορτάζω στις 22 του Δεκέμβρη! Εύχομαι και σε σένα υγεία, χαρά, αγάπη! Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή η ανυπότακτη ζωή που κρύβει τα όνειρα μας..
    αναζητώντας τις στιγμές τις μοναδικές του αύριο ..με τις πίκρες και τις χαρές της ...στον κύκλο της μας κλείνει ..μια αγκαλιά ..μέχρι το τέλος ...για να ξεκινήσει την τροχιά της πάλι από την αρχή ....
    η αγωνία μας πάντα ίδια ...Σου εύχομαι τα καλύτερα !!
    Χρόνια πολλά Χριστός Ανέστη ...και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οπτή Γη, απλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!
    Συνέχισε, ανυπότακτη, να μας καταπλήσεις.

    Λογιώτατος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένη φίλη, Δέσποινα, εμείς να χαιρόμαστε την ανυποταξία μας και να ονειρευόμαστε το φευγιό μας και η ζωή να κάνει τα δικά της... Χαίρομαι πολύ που περνάς! Χρόνια πολλά και καλά και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκλεκτέ φίλε Λογιώτατε, μέγιστη τιμή το σχόλιό σας! :)Ευχαριστώ θερμά! Την καλημέρα και την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαίρομαι που βρίσκεις χρόνο και γράφεις... μόνο έτσι βγαίνεις απο τα αδιέξοδα της ύπαρξης!
    Νομίζω οτι το σχόλιο του Λογιώτατου τα λέει όλα.

    Καλή δύναμη για τη συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου. Καλή δύναμη και σε σένα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου