---
Βαριά τα βήματα στο κατάστρωμα. Ο ήχος της πατημασιάς πένθιμος θαρρείς. Τα πόδια ακολουθούν απρόθυμα τις σκέψεις, εδώ κι εκεί, πότε μπρος, πότε πίσω.
Ένα ογκώδες και αμετακίνητο "γιατί;" φράζει το δρόμο μέρες τώρα.
Η ανασαιμιά πνίγεται σε μακρόσυρτους λυγμούς κι η δόλια καρδιά πασχίζει μάταια να παφλάσει στο ρυθμό της επιβεβλημένης σιωπής της γκρίζας λίμνης.
Η φάτσα πιο ωχρή κι από νεκρού σιγοντάρει το βλέμμα που αδειανό ζητιανεύει μια σπίθα πνοής στα σύννεφα και τα βουνά, στα μολυβιά νερά και το φύλλωμα των δέντρων.
Τον δρόμο αποστρέφεται με μαεστρία ζηλευτή, ίδιο ζουλάπι, μη τυχόν σε ανταμώσει εκεί... τόσο μακριά πια... τόσο μακριά μου...
Δεν το χωράει ο νους πόσο αδύναμος ο άνθρωπος στο νόμο της αγάπης.
Μα εγώ με αγάπησα στα δύσκολα περισσότερο...
(Α.Τ.)
---
Πολύ πονεμένο και γλυκό. Όλες οι αγάπες είναι δύσκολες και όταν συμβαίνουν στα δύσκολα τότε τα πράγματα σκουραίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο μεσημέρι.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡέπουμε προς το πεζό τελευταία; Για καλό το λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήο έρωτας ποναει πολυ,όντως
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Κώστα, καλημέρα! Όλες οι αγάπες με κακό τέλος έχουν κάτι να μας διδάξουν... το σημαντικό είναι να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας και να τα αποφεύγουμε στο μέλλον... όταν αντέχουμε στα δύσκολα, ναι τότε μας αγαπάμε περισσότερο... Καλή σου βδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε negentropist, έχεις email... την καλημέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη, καλώς ήρθες στο φτωχικό μου... Ναι, η αγάπη πονάει, όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε παρανοήσει τι είναι αγάπη... Καλή σου μέρα, γλυκιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛευτέρη μου, και για κακό να το έλεγες, ξέρεις πολύ καλά ότι η γνώμη σου με ενδιαφέρει πάρα πολύ και την υπολογίζω... Την καλημέρα μου, καλέ μου φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφή