Prior knowledge’s recalls

--- «[…] Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλάι μας, είναι ενυπόστατη και πάντα παρούσα στη ζωή μας. Αντίθετα το εθνικό κράτος είναι απομακρυσμένο, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό ένα ιδεολογικό προϊόν και απέναντι στην εμπειρία των κοινών ανθρώπων συνιστά μια αιθέρια, αφηρημένη οντότητα εκτός από τις περιπτώσεις που εισβάλλει στο προσωπικό τους περιβάλλον με τις απαιτήσεις του. Η εθνικότητά μας τείνει να είναι ένα συμβάν κατασκευασμένο από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι πρωτεύουσες των Πολιτειών μας δεν είναι τίποτα άλλο από κράχτες για τους τουρίστες. Όταν επιστρέφουμε από αυτές στα σπίτια μας δεν επανερχόμαστε μόνο σε ένα προσωπικό κόσμο που τον αποκαλούμε σπίτι μας, αλλά και σε ένα χωριό, μια κωμόπολη, μια γειτονιά ή μια πόλη που είναι η πραγματική εστία της ζωής μας ως κοινωνικών και πολιτικών όντων. Τα υπόλοιπα είναι πλασματικά και αποτελούν περισσότερο φτιαχτές παρά αυθόρμητες καταστάσεις. Το να στοχαστούμε πάνω στις πραγματικές συνθήκες της ζωής μας σημαίνει να διαλύσουμε την ομί...

--- «[…] Στον καθημερινό άνθρωπο δεν αρέσει καθόλου να χαζεύει. Όλα τον ωθούν στο αντίθετο. Συγχρόνως, όμως, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του, κυρίως αυτό που θα μπορούσε να είναι. Από εδώ ξεκινάει το ενδιαφέρον του για το θέατρο, για το θέαμα, όπου του παρουσιάζονται τόσα πεπρωμένα που του προσφέρουν την ποίησή τους δίχως την οδύνη της πίκρας τους. Εδώ, τουλάχιστον, αναγνωρίζουμε τον χωρίς συνείδηση άνθρωπο που συνεχίζει βιαστικά την πορεία του προς κάποια άγνωστη ελπίδα. Ο παράλογος άνθρωπος αρχίζει εκεί όπου ο άλλος τελειώνει, εκεί όπου, σταματώντας να θαυμάζει το παιχνίδι, το πνεύμα θέλει να πάρει μέρος σ’ αυτό. Να διεισδύσει σ’ όλες τούτες τις ζωές, να δοκιμάσει την πολλαπλότητά τους, συγκεκριμένα να τις υποδυθεί. Δεν λέω ότι γενικά οι ηθοποιοί υπακούουν σε τούτο το κάλεσμα, ότι είναι παράλογα πλάσματα, αλλά ότι το πεπρωμένο τους είναι ένα παράλογο πεπρωμένο που θα μπορούσε ενδεχομένως να γοητεύσει και να προσελκύσει μια διορατική καρδιά. […] Ο ηθοποιός βασι...